‘เด็ก’ กลายเป็น ‘สินค้า’ ในสายตาคนบางกลุ่ม จุดเริ่มต้นปัญหาค้ามนุษย์
การกำกับดูแลกิจการ นโยบายการกำกับดูแลกิจการที่ดี
ในรายงานล่าสุดของไอพีซีซียังระบุด้วยว่า ปฏิบัติการที่หลายฝ่ายลงมือทำเพื่อลดโลกร้อนนั้นยังห่างไกลจากเป้าหมายอยู่มาก
ระบบสวัสดิการสังคมและสาธารณสุข การพัฒนาอย่างทั่วถึง
นอกจากในไทยแล้ว คำถามนี้ก็เป็นสิ่งที่นักเศรษฐศาสตร์ทั่วโลกตั้งคำถามเช่นกันว่า ‘ความจน’ แท้จริงแล้วเป็นอย่างไร แล้วเรานำระดับตัวเลขรายได้มาชี้วัดได้จริงหรือไม่ และถ้าวัดได้ ระดับรายได้ที่ทำให้คนยากจนแท้จริงแล้วคือเท่าไหร่ เพราะแน่นอนว่าความยากจนไม่ได้ขึ้นอยู่กับระดับรายได้เท่านั้น แต่ยังขึ้นอยู่กับการเข้าถึงทรัพยากร และโอกาสในการทำมาหากิน ซึ่งก็ขึ้นอยู่กับว่าคนๆ นั้น อยู่ในพื้นที่ใด อายุเท่าไหร่ เชื้อชาติอะไร และนิยามตัวเองว่าเป็นเพศไหน ทำให้การนิยามคนจนเป็นเรื่องละเอียดอ่อนจนไม่สามารถนำตัวเลขเดียวมาวัดได้
ข้อมูลทางการที่รายงานโดยกรมสุขภาพจิตนั้น มีตัวชี้วัดหลัก ๆ สามตัว ได้แก่
สิ่งแวดล้อมและความยั่งยืน เศรษฐกิจคาร์บอนต่ำ
เพื่อความอยู่รอดของครอบครัวและลูกน้อง แม้ว่าจะต้องแลกกับคำสบประมาทจากคนทั่วไปและคนที่รู้จักที่ต้องมาขายแซนด์วิชข้างถนนจนบางครั้งต้องถูกเทศกิจเข้ามาไล่ อย่างไรก็ตาม เขาอดทนจนทำให้จะประสบความสำเร็จจนสามารถปลดหนี้สิ้นพันล้านบาท รวมทั้งพ้นสภาพการเป็นบุคคลล้มละลายในที่สุด
ครัวเรือนที่ยากจนต้องแบกภาระมากกว่ากลุ่มครัวเรือนที่ร่ำรวย นอกจากนี้ยังมีความเหลื่อมล้ำด้านคุณภาพการศึกษาระหว่างกลุ่มโรงเรียน ขนาดของโรงเรียน ที่ตั้งและภูมิภาค
คนจนหน้าตาแบบไหน? วิกฤตคนจน : เมื่อ “คนใน” มองความยากจนผ่านสายตาและน้ำเสียงของตัวเอง
คนจนจะหมดไป?: สำรวจสาเหตุความยากจน ที่แตกต่างกันของคนแต่ละภาค
การ “ลดความอยากจน” ของชาวชนบท ถือเป็นการป้องกันไม่ให้มีสาเหตุที่จะนำไปสู่การสนับสนุนขบวนการคอมมิวนิสต์ เสริมสร้างความมั่นคงของประเทศชาติ เนื่องจากคอมมิวนิสต์ถูกนับว่าเป็นภัยของชาติและสถาบันพระมหากษัตริย์ ฉะนั้น ความยากจนของผู้คนจึงเป็นกุญแจสำคัญหนึ่งในการต่อสู้กับภัยคอมมิวนิสต์ จนถูกยกให้เป็น “สงครามความยากจนของราษฎร”
และนี่คือตัวอย่างที่น่าสนใจของความพยายามในการพัฒนาวิธีการวัดความยากจนด้วยวิธีการใหม่ๆ เพื่อตอบโจทย์ข้อจำกัดโดยเฉพาะในยามวิกฤต
ความยากจนของไทยไม่เท่ากันในแต่ละจังหวัด